De Dodo die is uitgestorven in 1681 volgens de meest betrouwbare bronnen,heeft nog altijd familie rondlopen op deze aarde,het is te zeggen de Nicobarduif is in de familiestamboom het dichts verwant met de Dodo.
Nicobarduif
Wetenschappelijke naam: Caboenas Nicobaria
Herkomst: Zuid-Azie, Indisch-Australische regio, Nicobar eiland
Ecologie: kleinbomige eilanden
Status: bedreigd,maar niet met uitsterven, ze worden alleen maar kleiner in aantal,maar niets wijst er momenteel op dat ze met uitsterven bedreigd zijn.
Eetgewoonte,voedsel: harde zaden,fruit, en erg gek op mais
De Nicobarduif is een van de mooiste duivesoorten. Ze zijn nogal dik van lijf met een relatief klein hoofd,lange poten en grote vleugels. Ze zijn zwaarder dan de meeste duiven,ze zijn ook groter. De duif oogt nogal donker, met zijn metaalgroene kleur en koper reflecties. Het dier heeft in deze kleur lange veren in zijn nek,wat ook vrij uniek is bij duivesoorten.Het hoofd tot aan de borst is donkergrijs gekleurd met een zilveren purperen schijn. De onderkant van het lijfje is erg klein en heeft een witte kleur. Aan zijn benen heeft hij een zwarte knobbel die ook groter is dan bij andere duivesoorten.Hij heeft een stevig paar voeten, purper-rood gekleurd en scherpe gele klauwen.
De Nicobarduif is een nomadisch dier. Ze verplaatsen zich in groepen van soms wel 85 vogels en op een hoogte van 60 meter naar een of meerdere eilanden per dag om voedsel te vinden ( harde zaden,fruit,insecten en mais). Ze voeden zich op de grond door met hun bil en hun klauwen de harde zaden open te breken. S'avonds scharen deze vogels zich samen op onbewoonde eilanden. De Nicobarduif nipt niet zoals andere duivesoorten aan het water om te drinken,maar bestrooit zich met water door met zijn bil door het water te gaan. De Nicobarduif is over het algemeen een stil dier,maar hun vocale voortgebrachte geluid kan heel diep gaan. Er staat geen datum op hun broedseizoen,maar aangezien deze dieren erg monogaam zijn,en heel hun leven hetzelfde maatje hebben, is dit geen vereiste. Als ze een maatje zoeken,dan gebeurt dit als volgt. Het verleidingsritueel gebeurt zoals bij de gewone duif. Het mannetje buigt naar het vrouwtje en begint luid te kirren,dit ritueel kan zo dagen doorgaan. Dit word gevolgd door het bouwen van het nest. Het mannetje brengt alles aan om het nest te bouwen, 3 tot 4 grote twijgen, wortels van planten en andere zachtere materialen. Het vrouwtje ontfermd zich over de binnenkant van het nest, zodat de eieren naderhand stabiel liggen en niet beginnen te rollen. In ongestoorde gebieden bouwen ze hun nest op 2 m hoogte. In gebieden die bewoond zijn durven ze hun nest bouwen tot een maximale hoogte van 12 meter. Meestal leggen ze één ei, het ei heeft een elleptische vorm en is van kleur wit. Zowel het mannetje als het vrouwtje zorgen voor het uitbroeden, dat 30 dagen duurt. Dus twee en een halve week voor iedere ouder. De jonge vogeltjes zijn zo goed als naakt,en hebben een bijna zwarte huid. Wanneer ze geboren worden,zijn de jongen hulpeloos, en hebben ze echte ouderzorg nodig. Eerst eten ze "kropmelk",dat word overgegeven door de vrouwelijke ouder. Geleidelijk aan schakelen zij over op fruit en zaden. De ouders houden de jongen warm en na ong 10 dagen beginnen hun veren al te groeien,en kunnen ze stilaan voor zichzelf zorgen,toch blijven ze dan nog steeds in het nest.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten