pro's evolutie: beschermende kleuren

Welbekende eigenschap van veel dieren! De ijsbeer is wit. De poolvos, de sneeuwhaas en het sneeuwhoen zijn wit. De hermelijn is in de winter wit, op het puntje van de staart na. Over de hermelijn heb ik mij dikwijls verbaasd, niet alleen vanwege dat puntje ( dat niet op een zwart stokje lijkt), maar omdat het dier ook in onze sneeuwarme winters wit is. Men kan niet alles verlangen. De schol is nauwelijks van het zand, waarop de vis ligt te onderscheiden. De boomkikker is groen als het blad van een boom en kan zijn kleur nog een weinig aanpassen aan de kleur van de bladeren. Wat dat laatste betreft wordt de boomkikker ver overtroffen door het kameleon, dat in rap tempo van bijna zwart tot haast doorschijnend geelgroen kan veranderen, met alle kleuren bruin en groen daartussen.Is voor zijn hyperadaptatie een andere uitleg te vinden dan die van de afstammingsleer? De levende wezens van dezelfde soort, die door hun kleur opvielen, waren een gemakkelijke prooi voor hun vijanden. De beschermende kleuren pleuitten voor de afstammingsleer van Darwin. Dat het kameleon zijn kleurveranderend vermogen ook gebruikt voor het geheel andere doel namelijk temperatuurregulatie is met de kleuraanpassing niet in strijd.Blijkbaar kan dezelfde eigenschap verschillende doeleinden dienen.